Omdat Scover de vorige keer in de smaak viel en ook zo leuk kleurt in combinatie met een rode eend was de keuze snel gemaakt. Met de nodige voorbereidingen qua ‘slim’ inpakken werden alle bagage en mensen verzameld. Er moest immers extra bagage mee om iedereen van een slaapplek te voorzien. Marcel showde ondertussen zijn nieuwe aanwinsten ( en wij kregen weer nieuwe, avontuurlijke ideeën ) en liet nog één keer het trucje van het hefdak zien voor de nieuwelingen. Zo konden we meteen zien wie sterk genoeg was om deze taak de rest van het weekend uit te voeren. Verder wisten we nog hoe alles in elkaar zat en was het een kwestie van inpakken en wegwezen. Dat inpakken ging erg vlot en voor we het wisten hadden we alles en iedereen gereed om de start van dit feestweekend vast te leggen. We waren er helemaal klaar voor.
Scover ging voorop met de rode eend in de achtervolging. Er is niks zo leuk als rijden over binnenwegen, het plakken tegen het raam terwijl je wegkijkt over de dijken, het mijden van snelwegen, het zien van alle dieren in de wei, wateren en lucht, en het meezingen van de passende retro muziek die uit de speakers klinkt. Dat genieten maakt hongerig en dus werd het perfecte plekje uitgezocht om eens lekker te picknicken. Vers gebakken brood, heerlijke koffie van een lokaal tentje, kijkend over het water, een zonnetje, boten, een brug waar treinen over rijden en een oerhollands pontje die reizigers heen en weer vervoerd. Niet alleen wij hadden genoeg te bekijken, we werden ook bekeken. Want een gezelschap dat op pad is met een Retro Volkswagenbusje en een 2CV zorgt voor veel aanspraak, zwaaiende handen, glimlachen en omhoogstekende duimen.
Hoe gezellig ook al die aanspraak, het was tijd om alles weer in te pakken en door te gaan met onze rit richting de Achterhoek, de eindbestemming van die dag. Het was tijd om zelf met het pontje mee te gaan en verder te gaan genieten van deze trip.
Op de route wachtte een laatste feestganger op onze komst om zo een dag mee te kunnen genieten van het feestje. Al taart-etend op de achterbank van Scover, meezingend met de muziek in zowel de eend als Scover, rijdend langs bekende en onbekende plekken en genietend van het uitzicht vonden we onze laatste medepassagier op de afgesproken plaats. Het gezelschap was compleet voor vandaag; op naar de overnachtingsplek, op naar Zelhem. Daar werd het prachtige terrein omgebouwd tot onze eigen kampeerstek. Scover werd in gereedheid gebracht voor de slapende gasten, uit de eend kwam de tent en bijpassende attributen om zo een andere slaapplek te creëren, het kampvuur werd aangestoken, de stoeltjes werden uitgeklapt, de bekende lichtjes opgehangen en het was tijd om het glas te heffen en te proosten op nu al een geslaagde rit en dag. En de dag was nog niet ten einde. Warm van het vuur, het heerlijke zelfbereide eten en de nodige drankjes zocht ieder zijn of haar overnachtingsplek op om te gaan slapen.
Dacht je de volgende ochtend, nog half slapend, in Scover dat je een beest bij het busje hoorde, bleek het achteraf iemand te zijn die in het geniep slingers en andere versiersels aan het ophangen was. Want er was een jarige, hoera, hoera. Nog verder wakker wordend werd er een blik geworden door het raam van het hefdak en kwamen er 2 (paas)konijntjes al vrolijk voorbij. Dat was al een goed begin van de dag. Eenmaal veilig beneden werd er bij het openen van de schuifdeur luidkeels gezongen en was alles versierd met slingers en ballonnen. De tafel was gezellig gedekt, vers brood lag in de mand, stiekem mee gesmokkelde cadeautjes lagen op een tafel en een gezellig bloemetje stond in de vaas. De kou van afgelopen nacht werd al snel opgewarmd door de zon, opgehangen slingers en ballonnen en het gezelschap.
Na het verjaardagsontbijt was het tijd voor een spelletje Kubb, het lezen van een boek, het begroeten van alle dieren of het even niks hoeven. Op het gemakje werden de spullen weer verzameld, beetje bij beetje ingepakt en mocht een groepsfoto op deze heerlijke plek niet ontbreken. Voor vertrek kochten we nog een boerenijsje bij de eigenaren en was het dan echt tijd om deze overnachtingsplek te verlaten.
De reis door de Achterhoek ging verder. Met Doesburg in de buurt mocht een stop bij deze Vestingstad niet ontbreken. Vrolijke orgelmuziek schalde door de straten, terrasjes waren gevuld en we dwaalde door de zonnige straatjes. Lang blijven dwalen kon niet. We hadden immers nog wat kilometers voor de boeg mét een pitstop om onze ‘eendagsgast’ weer op een volgende bestemming af te zetten. Terwijl de bestuurster van Scover weer richting nieuwe plekken navigeerde, en de rode eend braaf volgde, genoten de overige passagiers van een prachtige rit door het Nederlandse landschap. Via de Sallandse Heuvelrug kwam bestemming Hellendoorn dichter en dichterbij. Achter een prachtige boerderij was wederom een leeg grasveld met een kas, een schuur en weids uitzicht waar we ons hebben en houden konden uitstallen. Zorgvuldig werd de plek van de tent bepaald, ging het hefdak omhoog, werden de slaapplekken ingericht en binnen no-time hadden we ons eigen paasvuur in de vorm van een kampvuur om zo de zonsondergang te bewonderen.
De volgende ochtend wist ook de paashaas Hellendoorn te vinden. Want hoe oud je ook wordt, hoe groot of klein je ook bent, iedereen is altijd in om verstopte paaseieren te vinden. Ook het ontbijt, dat we heerlijk in het zonnetje nuttigden, was compleet in paasstijl. Een goed en gezellig begin van de dag, die tevens ook onze laatste was. Als een geoliede machine werden alle spullen weer ingepakt en konden we ons opmaken voor een laatste tochtje. Het hek van het terrein werd geopend, Scover ging voorop, het dak van de eend ging open en zo verlieten we onze laatste slaapplek om weer richting Asperen te rijden. Onderweg maakten we nog een stop om een heerlijk broodje ei te maken en om nog wat te frisbeeën. Het grote gemak van Scover dat je zo alles bij de hand hebt en binnen een mum van tijd iedereen en al het nodige geïnstalleerd hebt.
Na deze heerlijke stop was het echt tijd voor de laatste kilometers. We reden weer over dijken, de zon zakte langzaam verder, het pontje voer ons nog een keer over en de lucht kleurde beetje bij beetje avondroder. De bekende weg in Asperen was daar en bij aankomst bleken de Volkswagenbusjes Berty, Lex, Sofie en Bea voor een warm welkom te zorgen. Scover werd naast zijn vrienden geparkeerd en onze trip was ten einde gekomen.
Wederom was het een fantastische trip waarbij letterlijk en figuurlijk de slingers zijn opgehangen. De nieuwe medepassagiers hebben we weten te besmetten met het ‘Roadtrippen met een Retro-Volkswagenbusje Virus’ en ook wij zijn alweer nieuwe plannen aan het bedenken voor een volgende tour. Scover, Lex, Berty en alle andere busjes; tot de volgende keer!
Lees hier het leuke reisverhaal onze vorige roadtrip met camper Lex.
