Samen 100 jaar worden en dan een groot thema-feest geven, dat was het eigenlijk plan van deze 4 nichtjes. Maar als dit feest niet door kan gaan omdat het spel, Pandemic wat je voorheen zo leuk vond, werkelijkheid is geworden, ga je creatief op zoek naar een alternatief. Er is immer altijd wel een reden om ergens slingers op te hangen. En omdat de nichtjes van avontuur houden en een eerdere roadtrip goed beviel kozen we ervoor om dit nog eens over te doen. Maar dit keer in Nederland met een heus T2 Retro Volkswagenbusje.
Met veel zin, veel zonnestralen en té veel bagage kwamen we aan in Asperen waar Marcel ons vriendelijk opwachtte. 4 grieten en een Retro Volkswagenbusje met een retro interieur waar we allemaal verliefd op werden vereiste hier en daar wat uitleg zodat we dit weekend veilig op pad konden gaan. Gelukkig bleek alles veel minder ingewikkeld dan vooraf gedacht en konden we al snel al onze spullen opbergen. Een tent en bijbehoren omdat we dan toch nog in een tent zouden kunnen slapen indien nodig. Setjes kleding, want tja, we blijven immers vrouwen en willen waar dan ook goed voor de dag komen. SUP boarden want ook avontuur wordt regelmatig opgezocht. Een tas vol spelletjes mocht niet ontbreken bij deze fanatiekelingen. En tenslotte een andere tas gevuld met eten, want een roadtirp is niet compleet zonder een broodje ei.
Start de motoren, duw het raampje open, zet de nichtjes play-list op vol volume aan, doe de gordels om, zet de zonnebrillen op; helemaal klaar om op avontuur te gaan. We waren Asperen nog maar net uit of de eerste broodjes ei lieten ons al smaken. Dit was het moment; De nichtjes waren nu officieel on tour. Op naar de eerste bestemming; ’t Harde. Via binnenwegen, zwengelend aan de pook, langs het water, over dijken, meezingend met de muziek, stoppend bij boerderijwinkels voor iets lekkers, op het pontje en door de Veluwe; het avontuur op zijn mooist. Fietsers, ander oldtimer liefhebbers, wandelaars of mensen naast je bij het stoplicht; iedereen zwaaide vrolijk naar ons of staken zelfs een duim op. We zorgden overal voor bekijks. Zo ook op onze eerste overnachtingsplek; voor de eigenaren nog een compleet nieuwe ervaring dat kamperen en verhuren van staanplaatsen, maar voor ons gesneden koek. Als een heus team kregen we de blauwe bus op de juiste plek; tussen de bomen, bij een wilde bloementuin en naast de schapen. Voor de eigenaren meteen een leermoment omdat het net gemaakte houten fietsenrek toch niet op zo’n praktische plek bleek te staan en er dus maar van korte duur stond. De luifel kon uit, de stoeltjes werden uitgeklapt, het tentje werd opgezet, en het hefdak omhoog; tijd om te proosten op deze geslaagde eerste dag. We aten een hapje, deden nog een spelletje en met een grote glimlach sloten 2 dames hoog in het hefdak de dag af terwijl de andere 2 laag op de grond in de tent de boel nog eens bespraken.
De volgende dag werden we gewekt door het zonnetje, het gezang van de vogels, het geblaat van de schapen en de geur van een heerlijk ontbijt met lokale producten. Een echte aanrader als je op deze overnachtingsplek staat. We kozen een nieuw setje kleren, maakten nog een leuke herinneringsfoto, plukten nog wat bloemen voor de gezelligheid ( en als familie-traditie ) en reden vervolgen vakkundig het busje weer van het grasveld af. Op naar de volgende bestemming; natuurcamping Amstelkade in Wilnis. Eenmaal dichtbij Elburg mocht een bezoek aan deze prachtige vestingstad niet ontbreken. We vervolgden onze route via de binnenwegen, langs het Veluwemeer, de grote villa’s ’t Gooi en maakten nog een pitstop om langs een kanaal heerlijk buiten te kokkerellen en picknicken. De stoeltjes en tafel zijn immers zo uitgeklapt en met een gevulde koelkast binnen handbereik maakten we binnen een handomdraai een heerlijke lunch. Wederom hadden we hier flink wat bekijks en vroeg menig andere campereigenaar wat deze 4 hippe grieten toch gingen doen met een Retro Volkswagenbusje. Wij wisten wel beter en waren ervan overtuigd dat ze stiekem gewoon hartstikke jaloers waren.
Buikjes gevuld, koelkast leger, stoeltjes en tafels in de bus, het plukboeket weer in de auto; we waren helemaal klaar voor deel 2 van de reis. Al zingend en dansend op de muziek van onze play-list bereikten we onze tweede bestemming. Een prachtige camping waar jong, oud, tent, camper, busje, dier of geen dier te vinden was. Ook hier zorgden we voor het leedvermaak. Niet omdat we er niks van bakten, maar meer over de geoliede machine die we vormden in combinatie met onze blauwe eye-catcher. Alsof we al jaren met zo’n oldtimer op pad waren. Binnen no-time stond alles er weer gezellig bij en dus gingen we verder met genieten van het echte campingleven. Een bezoekje aan de dieren, het spelen van een spelletje frisbee, om deze vervolgens uit de brandnetels te vissen, je weer helemaal kind voelen op de vele steppen en skelters die overal op de terreinen stonden, kokerellen op een gasstel, met een theedoek én de afwas over de camping en tenslotte nog een spelletje spelen onder de luifel inclusief de gezellige lampjes. Dag 2 van deze roadtrip was geslaagd.
Toen we de volgende ochtend ontwaakten miezerde het een beetje. We ritsten het raampje van het hefdak open en gluurden naar buiten. Dit maakt het kampeergevoel toch compleet; het tikken van de regen tegen een tentdoek. Deze Nederlandse grijze lucht was van korte duur en na een korte droog-sessie van de tent en doeken werd alles weer vakkundig ingepakt. Het werd tijd om die SUP boarden eindelijk eens te gebruiken. Al zwaaiend naar iedereen verlieten we het terrein en begonnen we aan het laatste deel van onze trip. Met de nodige plassen, rivieren en andere wateren in de omgeving was het niet moeilijk een geschikte plek te vinden.
We haalden de koelkast ook nog een keer leeg en genoten zo nog eens van een heerlijke picknick op een nieuwe plek. We konden er nog wel langer van genieten, maar het was tijd om de laatste kilometers te gaan vreten en via de binnenwegen weer op het gemakje richting Asperen te toeren. We namen nog een keer een pontje, reden met de zonsondergang over de dijken, deden het gordijntje nog eens opzij voor het uitzicht, zagen de lucht langzaam rood kleuren en zongen nog één keer mee met onze foute hits. Veilig voor het donker parkeerden we de bus weer terug in Asperen. De roadtrip was ten einde. Vol enthousiasme deelden we de verhalen met onze ‘ophaalservice’ en Marcel. Daar hoorden we pas dat we het hele weekend met ‘Lex’ op pad waren. Echter hadden wij 3 dagen lang onze blauwe eye-cather ‘Truus’ en ‘Toos’ genoemd, als eerbetoon aan onze overleden oma’s. Troos, Toos, Lex; dank voor dit heerlijke weekend. Het was een feest om te toeren door het prachtige Nederland. Wat de nichtjes betreft; tot een volgende roadtrip!
Over onze volgende roadtrip hebben wij ook een reisverhaal geschreven. Lees hier.
