Wanneer mijn kinderen een kroonjaar hebben dan doen we iets speciaals.
Dit jaar werd mijn zoon 15 en zijn we met zijn tweeën een half rondje door Nederland gaan rijden. Al vanaf dat hij een kleine jongen is heeft hij een liefde voor VW oldtimer busjes, deze trip was dus een lang gekoesterde droom. En voor mij was het natuurlijk ook geweldig om eens in zo’n busje te mogen rijden!
En niet zomaar een busje, voor ons avontuur hadden we Bea uitgekozen.
Bij het ophalen werden we hartelijk ontvangen door Marcel, waarbij je niet om zijn enthousiasme over zijn VW’s heen kon.
Hij heeft duidelijk uitgelegd hoe we voor Bea moesten zorgen en daarna was het tijd om aan onze roadtrip te beginnen.
Poeh, dat was wel even wennen! Alle luxe die je gewend bent tijdens het rijden was weg, maar wat krijg je er een geweldig gevoel voor terug. Alle haast in het leven verdwijnt als sneeuw voor de zon. Niet alleen kán je niet heel hard met zo’n oud beestje, je wilt ook helemaal niet hard.
Genieten van alles om je heen, muziekje erbij (er zit een heel toffe usb-stick in de stereo!) en de wereld (NL) eens van een heel andere kant bekijken.
Mijn zoon was de oliepeil checker en zorgde ervoor dat alles steeds goed in en uitgeklapt werd. En ik was de chauffeur, die regelmatig zijn hulp nodig had, want een helingproef in zijn achteruit redde ik niet alleen, maar samen ging het prima! Met bijbehorend applaus van omstanders, want Bea trok de nodige aandacht. We hebben het hele weekend echt samen gereden, wat het tot een nog fijnere ervaring maakte.
Wat gepland stond als een weekend weg met zijn tweeën, werd uiteindelijk een weekend weg met zijn drieën, want Bea was ook onderdeel van ons reisgezelschap.
Al na het eerste ritje hebben we haar bedankt voor de service en dit hebben we bij elke stop opnieuw gedaan, want hoe bijzonder is het dat je al zo oud bent, maar nog steeds je best doet om mensen te vervoeren!
Na haar weer veilig thuisgebracht te hebben, hebben we nog lang nagenoten van deze ervaring, en dat doen we nu nog!
Het was overigens wel wennen toen we weer in onze eigen auto reden, we vonden dat rustige tempo van leven eigenlijk heel erg relaxt!”
Warme groet, Lotje & Jaden
