Onlangs in mijn eentje, op een paar dagen na, en twee geleende honden 🙂 een weekje met Bea op pad geweest. Wat een ontzettend leuke ervaring was dat.
Wanneer je bij het ophalen het mooi glimmende busje ziet staan word je al blij. Maar zodra je in ‘je’ busje klimt, je dat stoere stuur in je handen hebt en de motor met een flink “uche” “uche” aanslaat komt er een lach op je gezicht die er niet meer af gaat. Zeker wanneer dan ook nog eens jaren 70 muziek uit de radio schalt. Het kan dan al niet meer stuk. Heerlijk!!! Even terug in de tijd en mij, met de daarop uitgekozen campings en de van huis meegenomen retro dingetjes ;-)(lamjes, kleedje, enz. ) voor een weekje even de hippie voelen die nog steeds in mij schuilt.
Het eerste half uur was wel een beetje een uitdaging (en het tweede trouwens ook haha) maar het rijden in zo’n busje went toch redelijk snel. En voor je het weet rij je vrolijk vooraan in de file omdat jij niet zo snel over al die snelheidsbeperkende (haha) drempels kan, maar laat je ze wel in de eerste seconde van het optrekken bij een stoplicht een poepie ruiken. Let wel de EERSTE seconde :).
Maar goed, toen ik na een half uur rijden onverwachts voor een pont stond kwamen Marcel zijn woorden: “flink gas erop houden” meteen weer boven. Hoewel zijn “gas erop ” op mijn bochtenwerk sloeg heb ik het ook maar bij de pont toegepast. Ik dacht: gas erop en omrijden maar….haha. Zonder pont was het al uitdaging genoeg. Bovendien had ik nog niet het vertrouwen dat ik Bea, na een korte stop op de pont, weer aan de praat zou krijgen. Ik zag mij al tig keer heen en weer gaan…. en wanneer nodig, modderen om de achteruit te vinden. Nee morgen zou ik weer klaar zijn voor nieuwe uitdagingen.
Later die week met een gerust hart de pont genomen. Had ondertussen wel ervaren dat Bea zeer goed op mijn diepe intrap van het gaspedaal reageert :).
De rest was ook niet zo complex als de handleiding na lezen deed vermoeden. Nee eigenlijk wijzigt het zich allemaal vanzelf en zeker met de goede, geduldige en relaxte uitleg van Marcel kan je gewoon op jezelf vertrouwen…………..Wat wil je nog meer?!
Het enige wat in mijn eentje niet lukte was het uitklappen van het dak. Voor mij te hoog en zwaar (ik sliep nl boven en de honden op de grond in het keukentje). Gelukkig waren er op de camping altijd mannen die je bij aankomst al verlekkert zag gluren. Wat zouden ze graag een blik in ‘jouw’ mooie, groene, echte busje werpen ….. Hulp was dan ook altijd snel geregeld.
Helaas liep, door privé omstandigheden, mijn weekje iets anders dan gehoopt maar wanneer je nog twijfelt …… gewoon DOEN!!! Met zo’n busje op pad is gewoon een ontzettend toffe ervaring.
Daarbij kan ik “Camper Voet” zeer aanbevelen. Gewoon heerlijk easy going, net zoals Bea :D. Snel en prettig in contact; snel, vriendelijk en geruststellend antwoordend op vragen en bij ophalen het geduld, de vriendelijkheid en het relaxte wat ik als huurder nodig had. Want eerlijk is eerlijk het huren van zo’n busje voelt toch spannender dan het huren van een gewone, hedendaagse auto.
Verder kan je aan de busjes zien dat daar hun hart ligt en dat ze je graag deelgenoot maken van hun droom. Glimmend en goed onderhouden en in Bea ontbrak het mij aan niets.
Heb ik nog één tip (hoop met goedvinden van Marcel en Sharony :)). Wees niet (zoals ik) bescheiden wanneer mensen enthousiast op ‘jouw’ busje reageren. Laat het maar gewoon voor even voelen alsof het echt jouw busje is 🙂 dan geniet je er het meeste van. Wanneer de verwachte verhalen uitblijven kan je altijd nog zeggen dat hij gehuurd is. Ga er voor!!! En geniet!!!!
Erica
